Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy
Od 1995 roku zaczął funkcjonować w Polsce, zorganizowany przez Państwową Straż Pożarną, krajowy system ratowniczo-gaśniczy, którego podstawowym celem jest ochrona życia, zdrowia, mienia lub środowiska poprzez: walkę z pożarami i innymi klęskami żywiołowymi, ratownictwo techniczne, chemiczne i od 1997 roku również poprzez ratownictwo ekologiczne i medyczne.
Podstawowym założeniem w budowie systemu ratowniczo-gaśniczego było stworzenie jednolitego i spójnego układu, skupiającego powiązane ze sobą różne podmioty ratownicze, tak aby można było podjąć skutecznie każde działanie ratownicze.
Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy (KSRG) stanowi integralną część bezpieczeństwa wewnętrznego państwa, obejmującą w celu ratowania życia, zdrowia, mienia lub środowiska, prognozowanie, rozpoznawanie i zwalczanie pożarów, klęsk żywiołowych lub innych miejscowych zagrożeń. Konstrukcja systemu zakłada, że zasady realizacji podstawowych zadań ratowniczych są niezmienne i dostosowane do specyfiki wszelkiego rodzaju zdarzeń, również zdarzeń masowych lub klęsk żywiołowych, kiedy siły i środki ratownicze są niewystarczające, a organizacja działań ratowniczych wymaga modyfikacji priorytetów oraz dokonania uproszczeń w procedurach działania.
„Według stanu na dzień 31 grudnia 2010 r. w Krajowym Systemie Ratowniczo-Gaśniczym funkcjonuje:
• 499 (w tym 5 szkolnych) jednostek ratowniczo-gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej,
• 3.815 jednostek ochotniczych straży pożarnych,
• 5 zakładowych straży pożarnych,
• 12 szpitali, w tym 10 szpitali MSW i A w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Łodzi, Olsztynie, Katowicach, Białymstoku, Lublinie, Szczecinie i Wrocławiu oraz Centrum Leczenia Oparzeń w Siemianowicach Śląskich i Szpital Praski pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego – Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Warszawie,
• 205 specjalistów krajowych z różnych dziedzin ratownictwa.
System wspomagają na zasadzie zawartych porozumień służby, inspekcje i straże, między innymi: Policja, Straż Graniczna, Państwowa Inspekcja Ochrony Środowiska, Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej, Państwowa Agencja Atomistyki, Stacje Ratownictwa Górniczego, Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa (SAR), Lotnicze Pogotowie Ratunkowe, a także organizacje pozarządowe: GOPR, WOPR, TOPR, Aeroklub Polski, ZHP, PCK, Polski Związek Alpinizmu.”
„Dane ilościowe o składzie pododdziałów centralnego odwodu operacyjnego na dzień 8 marca 2011 r. przedstawia poniższa Lista:
Specjalistyczne Grupy Ratownictwa Wodno-Nurkowego – 10
Specjalistyczne Grupy Ratownictwa Wysokościowego – 14
Specjalistyczne Grupy Ratownictwa Chemicznego i Ekologicznego – 16
Specjalistyczne Grupy Ratownictwa Technicznego – 7
Specjalistyczne Grupy Poszukiwawczo-Ratownicze – 5
Kompanie gaśnicze, w skład których wchodzą: – 25
Pluton typ A – 43
Pluton typ B – 24
Pluton typ C – 21
Pluton typ D – 20
Pluton typ E – 21
Kompanie specjalne, w skład których wchodzą: – 23
Sekcja typ A – 34
Sekcja typ B – 22
Sekcja typ C – 23
Sekcja typ D – 10
Sekcja typ E – 10
Kompanie szkolne – 5
Kompanie logistyczne – 2
Plutony logistyczne – 14
W województwach, posiadających minimum dwie kompanie gaśnicze zostały utworzone bataliony centralnego odwodu operacyjnego. Obecnie powyższe kryterium spełnia 8 województw, na bazie sił których utworzono Batalion: Wrocław, Toruń, Łódź, Kraków, Warszawa, Gdańsk, Katowice, Poznań.
Powyższe pododdziały centralnego odwodu operacyjnego spełniają standardy zarówno pod względem struktury organizacyjnej, jak również techniczo-sprzętowym, które zostały określone w znowelizowanym rozkazie w sprawie organizacji centralnego odwodu operacyjnego ksrg podpisanym przez Komendanta Głównego PSP w dniu 18 stycznia 2010 roku. Wprowadzone zmiany miały na celu dopasowanie struktur organizacyjnych pododdziałów centralnego odwodu operacyjnego do obecnych potrzeb (zagrożeń) oraz uelastycznienie możliwości dysponowania poszczególnych pododdziałów.”